[ KNOCK ! KNOCK ! LET ME IN ]

एउटा अचम्मको किस्सा !

सुरु’मै बताइदिन्छु, यो कुनै लोक अथवा परी कथा होइन ।
यो सत्य घटना हो । यो मेरो कथा हो । बुझ्नुस्, यो मेरो जिन्दगीको हिस्साको सानो किस्सा हो !

धेरै धेरै वर्ष पहिलेको कुरा हो । त्यति धेरै समय पछाडि पुग्नु पनि पर्दैन । यत्ति बुझ्नुस्, म त्यो बेला स्कुलमा पढ्थेँ ।

त्यो बेलाको कुरा हो, जुन बेला म पुस्तक पसलबाट उधारोमा साहित्यिक पुस्तकहरू ल्याएर पढ्ने गर्थें, दुई तीन दिनमै फर्काउँने सर्तमा । पुस्तकहरूलाई म सकुशल फर्काउँथेँ । तर, म आफू भने घायल हुन्थेँ । पुस्तकभित्रका पात्रहरूले कहिले हसाउँथे, कहिले रुवाउँथे, मार्थे कहिले पुन-जन्म दिन्थे ।

म पुस्तकहरू भेटिए जति पढ्थेँ । मलाई कुन पुस्तक कुन लेखकले लेखेको हो, कुनै मतलब / वास्ता लाग्दैन्थ्यो । मलाई मात्र कथा र पात्रहरूको मतलब हुन्थ्यो ।

पुस्तकहरु नभएको दिन म पत्रीका पढ्थेँ । पत्रीका पसलबाट पुराना पत्रीकाहरु माग्थेँ । ल्याउथेँ । त्या छपिएका घटना, दुर्धटना, परिघटना सब्बै पढेर रित्याउथेँ । पढ्ने यस्तो बानी बसेको थियो कि चर्पी पनि केही न केही पढ्ने खुराक लिएरै जान्थेँ ।

मैले उधारोमा पुस्तक ल्याइरहने पसल बिक्री भयो । पुस्तक उपलब्ध हुनै छाड्यो । पढ्नमा रुचि भएका साथीहरु कोहि थिएनन् । पुस्तक किनेर पढ्नलाई ढेवा मरु ! म त्यो बेला नेपाली साहित्य मात्रै पढ्थेँ । दैनिकी पत्रीका पढ्थेँ । साप्ताहिक पत्रीका पढ्थेँ । मासिक पत्रीका पढ्थेँ ।
डोगा र नागाका रंगिन कमिक्स पुस्तकहरु पढ्ने बानी चाहिँ काठमाडौँ पसे पछि छोडियो / छुटियो ।

पढ्ने तिर्खा बढ्दै गयो । अक्षरहरुको भोक झन्झन् बढ्न थाल्यो । केही दिनपछि आमालाई फकाएर एउटा रास्टिय दैनिक पत्रीकाको ग्राहक भएँ । बनेँ । हरेक दिन ढोकामा पत्रीका आउँथ्यो । कम्तिमा हरेक दिन म पढ्न पाउथेँ । पढ्थेँ ।

एक दिन सदा’झैं पत्रीका आयो ढोकामा दस्तक दिन । पत्रीकासँगै एउटा पुस्तक पनि थियो, जसको कभर एकदमै पुरानो, च्यातिएको, मैलिएको थियो ।
पुस्तकको नाम थियो- “The Secret Mountain” मैले च्यातिएको कभर माथी अर्को कभर लगाईदिएँ । कभरमा आफैंले चित्र पनि कोरेँ । बनाएँ ।
मैले त्यहीँ राती “The Secret Mountain” पढेर सकेँ । मैले पढेको त्यो पुस्तक नै मेरो पहिलो अङ्ग्रेजी साहित्यिक पुस्तक बन्यो ।

अर्को दिन पत्रीका ल्याउने मान्छेलाई त्यो पुस्तकको बारेमा सोधेँ । भनेँ । उसले त्यो पुस्तकको बारेमा आफुलाई केही पनि थाहा नभएको बताए । त्यो पुस्तक मेरो ढोकामा कसरी आईपुग्यो ? मैले छेउछाउको छिमेकीहरुलाई सोधेँ । कसैलाई केही थाहा थिएन । जे होस्, त्यो पुस्तकले मलाई अङ्ग्रेजी साहित्यतिर लोभ्यायो । त्यसपछि खोजीखोजी पढ्न थाले, अङ्ग्रेजी साहित्य ।

यो बिच समयमा दैनिक ढोकामा पत्रीका राख्ने हातहरु परिवर्तन भैरहे । यो बिच समयमा थुप्रै पुस्तकहरु पढेँ । नेपाली भन्दा धेरै अङ्ग्रेजी पुस्तकहरु पढेँ । मागेर पढेँ । आफैले किनेर पढेँ । पुस्तक उपहारहरु पनि पाईरहेँ । अहिले चाहिँ पुस्तक मागेर पढ्ने बानी हटेको छ । आफैं किनेर पढ्ने गर्छु । पुस्तक उपहार बेलाबेला पाइरहन्छु । दैनिक पत्रीका पढ्छु । शनिवार आधी दर्जन पत्रीका पढ्छु ।
[ मेरो फ्लोवर र देशको फेवरमा छपिएका मात्रै पढ्छु ]

केही दिनअघि मात्रै, सदा’झैं ढोकामा पत्रीका आईपुग्यो । पत्रीकासँगै एउटा पुस्तक पनि थियो जसको कभर एकदमै पुरानो, च्यात्तिएको, मैलिएको थियो ।
पुस्तकको नाम थियो- “Wuthering Heights”

मरो मस्तिष्क घुमेर सिधै त्यहीँ वर्ष / समयमा पुग्यो जुन समयमा मैले यसरी नै पत्रीकासँगै “The Secret Mountain” पुस्तक भटेको थिएँ । मैले यो क्लासिक पुस्तक “Wuthering Heights”को बारेमा धेरै नै सुनेको थिए । मैले च्यातिएको कभर माथी अर्को कभर लगाईदिएँ । कभरमा आफैंले चित्र पनि कोरेँ । काठमाडौं पसेँ पछि चित्रकाला गर्न छाडेँ पनि चित्र बनाउने / कोर्ने कला अझैँ बिर्सेको रैनछु । त्यहीँ दिन मैले “Wuthering Heights” पढेर सकेँ ।

अर्को दिन पत्रीका ल्याउने मान्छेलाई त्यो पुस्तकको बारेमा सोधेँ । भनेँ । उसले त्यो पुस्तकको बारेमा आफुलाई केही पनि थाहा नभएको बताए । त्यो पुस्तक मेरो ढोकामा कसरी आईपुग्यो ? मैले छेउछाउको छिमेकीहरुलाई पनि सोधेँ । कसैलाई केही थाहा थिएन ।

मस्तिष्क धेरै हल्लियो । म सोचमग्न भएँ । “The Secret Mountain” र “Wuthering Heights” दुबै पुस्तकहरुलाई सन्मुख राखेर जाँच्न थालेँ । दुबै पुस्तकहरु पत्रीकासँगै भेटिएका थिए ।
दुबै पुस्तकका कभर एकदमै पुराना, च्यातिएका, मैलिएका थिए । पन्नाहरु पनि मैलिएका थिए । दुबै पुस्तक दोस्रो सँस्करणमा छापिएका थिए । यो पक्का कुनै सँयोग होइन !

कसरी पाईपुगे यी पुस्तकहरू मेरो ढोकामा ? कसले लिएर आए ? कसले छाडेर गए ? यहीँ रहस्य मभित्र अझैँ पनि गडिरहेको, अडिरहेको छ । मुराकामी भन्छन्, कुनै-कुनै रहस्यलाई रहस्य’मै छोडिदिनु ठिक हुन्छ । साँच्चै भन्नुपर्दा, मलाई जान्ने इच्छा पनि छैन । म यत्ती चाहिँ मान्छु, कुनै रहस्यले पुस्तक मेरो ढोकामा छाडेर गयो । कुनै अदृश्यले मलाई पुस्तक उपहार दिएर गयो ।

अहिले पनि म हरेक बिहान ढोकामा पत्रीका लिन जाँदा मनमनै यहीँ कामना गर्छु, पत्रीकासंगै एउटा पुस्तक पनि होस् !